Elżbieta Strzałkowska

temu, że starość w polsce nie jest jednorodna przyglądają się autorki reportażu „jak złodziej przyszła”. to empatyczna i przejmująca próba zaopiekowania się tym tematem nie tylko w sposób bezpośredni, ale również świadomościowy. to pozycja wychodząca naprzeciw cichemu przyzwoleniu, by starsze osoby wysiedlić poza społeczny margines - zawsze przecież są problemy żywsze, młodsze, aktualniejsze. na formę całości składają się rozmowy z seniorami, ich bliskimi, opiekunami oraz specjalistami zajmującymi się poszczególnymi segmentami zorganizowanymi wokół potrzeb ludzi starszych. obraz, jaki się z nich wyłania nie jest pozytywny i brakuje praktycznie wszystkiego: lekarzy, opiekunów, oddziałów i łóżek. system okazuje się niewspierający, po łebkach i skrótowo określający pozycję seniorów w społeczeństwie. są oni narażeni na oszustwa, często opuszczeni przez rodzinę, walczą z poczuciem nieprzydatności i strachem przed domem starości. nawet, jeśli do niedawna mieli w sobie iskrę i chęć do życia, przykryło to osamotnienie i nędza, z którymi muszą się mierzyć w swojej codzienności. ta przykra perspektywa wymaga kategorycznej zmiany, ale trzeba chcieć ją zobaczyć, a ten reportaż zawsze będzie się wydawał ucięty w połowie, bo tych doświadczeń i historii nie da się pomieścić w jednym zbiorze. starość co prawda nie musi być przykra, ale w polsce taka właśnie jest.